Al klinkt het heel logisch wat de antwoorden op deze vragen zijn, blijt uit mijn ervaring toch dat hier een groot verschil licht tussen in dit geval 'mijn ideeen over een vrije dag' en de 'ideeen van Chinezen of Taiwanezen over een vrije dag'.

Werk is belangrijk. 
Dat vindt iedereen en dit kan vanuit verschillende perspectieven dan ook als 'belangrijk' gezien worden.

• ontwikkeling op verschillende vlakken
• Het vergroten van je kringen (connecties)
• Geld verdienen

Maar hoe ver ga je voor je werk?
Nu ga ik zelf best ver. Als mijn werkgever mij 'last-minute' belt voor een opdracht en ik heb tijd, dan ben ik gelijk aanwezig. Ik spendeer veel 'vrije tijd' aan werk gerelateerde onderwerpen en informatie. Ik bereid workshops en lessen voor en regel veel voordat ik uberhaupt 'op mijn werk' ben. 

In China en Taiwan gaat iedereen wel heel ver voor zijn of haar baan. 
Het is een strijd.

Stel je hebt al twee jaar een baan. Opeens moet volgens de overheid een nieuw examen gehaald worden. Helaas, behaal jij het examen net niet, maar is er een ander persoon met meer diploma's(komt misschien zelfs uit een andere branche) die hem wel haalt. Dan wordt er vaak vanuit hogere instanties alleen jouw naam uitgefilterd en is het...
Doei jij! Hallo nieuwe werknemer!

Een normale werkweek
In Nederland is de doorsnee baan als werknemer van negen tot vijf en dat vijf van de zeven dagen per week.
In China en Taiwan van half acht tot vijf uur maar ben je vaak zes in plaats van vijf dagen aan het werk als werknemer en zelfs de zevende dag zal je nog wat dingen voorje werk moeten regelen. 

De baas verwacht veel van je, natuurlijk. Maar hiervoor zal je ook vaak je vrije momentjes even moeten laten varen.

Benaming van vrije dagen
De invulling van vrije dagen is voor iedereen anders, natuurlijk. Uit mijn ervaringisalleen wel gebleken dat wij 'twee dagen elkaar vrij zijn' echt als een weekend zien. Drie dagen misschien als een lang weekend. Maar pas vanaf een dag of 6/7 zullen de Nederlanders het vakantie noemen.
Maar voor Chinezen en Taiwanezen is het al snel 'vakantie'. Helemaal wanneer het drie dagen zijn dat je even uit de sleur van het dagelijks leven mag zijn, wat voor hen niet vaak zal voorkomen.

In Nederland zal je zien dat deze vrije dagen vaak anders worden ingevuld dan hier in China en Taiwan. 
Zo zijn we in Nederland gek op pyjama dagen en een uitje op zijn tijd is ook leuk. Eensuit eten gaan bijvoorbeeld of afspreken met kennissen en vrienden. maar vaak zit er geen bepaald doel in en zijn de afspraken op ieder moment van de dag te maken.
Nederlanders hoeven in dat opzicht niet om exact 12:00 uitgebreid te lunchen, dan wel te schuilen voorde zon of op tijd aan het avond eten te zitten.

In China en Taiwan blijk je het optimale uit de dag te halen. Vaak is iedereen op dezelfde festival dagen vrij en maken ze allemaal dezelfde uitstapjes. Een 'vakantie'dag heeft voor iedereen een zelfde schema:

• ontbijt
• ochtend activiteit
• lunch
• middagactiviteit
• avond eten
• (avondactiviteit)

Vanuit beide opzichten kan ik helemaal begrijpen waarvoorze voor die invulling gaan. Misschien hebben Nederlanders wel een minder regelmatig leven op vrije dagen ten opzichte van de Chinezen en Taiwanezen.
 
Nu zal je als je kinderen hebt als Nederlanderwel zorgen dat zij een broodje krijgen voordat ze vervelenden hongerig worden, haha. De restaurants zijn vaak wel de hele dag geopend en zelf kan je het vaak nog wel lang uithouden.
In China en Taiwan gaan veel restaurants alleen rond bepaalde tijden open en dus zal je daaromheen moeten plannen wat je gaat doen op je vrije dag. Dat allemaal om op tijd om de ronde tafel te zitten...

Het belangrijkste van alles. Waar alles letterlijk om draait.

Een nieuw projectje!
#the外国人 is een illustratie verhaaltje met iedere keer 1 ondewerp en 2 platen.

Hieronder laat ik jullie kennis maken met de eerste 5 platen.
Meer zien? Klik op de link naar #the外国人 in de menubalk of op een van de platen!

Dit weekend was mijn eerste flip-de-beer-weekend. Ik ging mee met Angel, een veertien-jarige groep 8 leerling. 
Ze is de oudste leerling van de school, de anderen in haar klas zijn rond de elf, maximaal twaalf jaar oud. Angel komt niet heel goed mee, maar als cadeautje aan haar mocht ik het eerste weekend met haar en haar familie erop uit.

Vrijdagavond werd ik door de moeder van Angel uit school gehaald en we reden naar hun boerderij, op een kleine tien minuten van de school.
Velden vol 'honey tangerine' bomen omringen de grote loods waar de stopten. De moeder van Angel, Elsa, spreekt geen woord Engels, dus alles ging in het Chinees. Moeilijk vind ik dat soms wel, vooral omdat grapjes maken of een bijzonder onderwerp aanknopen wat moeilijker gaat.
Nadat de drie kinderen thuis kwamen keek ik met Angel even in haar Engelse boeken. Daarna aten we in de keuken/ woonkamer, die ze in de loods gemaakt hebben. Het eten was lekker en bijzonder. Alleen de varkensingewanden waren niet mijn favoriet.

Na het eten viste Elsa een grote plastic zak vol met verse mandarijnen. 'Voor jou.', zei ze. Ik bedankte vriendelijk en na de thee met melk, rond 22:00  brachten ze mij weer thuis.

Zaterdagochtend, 8:00. Toet toet!

Het was weer een korte nacht want na 5:00 lukte het me niet meer om nog even door te slapen.
Ach, Go! We reden langs een klein ontbijt-winkeltje en haalden noodles en melkthee, die we in de lood op aten. Angel week geen moment van m'n zijde en iedere hap die ik neem, neemt zij ook. Alles wat ik kies, kiest zij ook en alles wat ik zeg, is waar. Dit was heel sfeerbepalend, maar gelukkig kon haar moeder er ook om lachen.

We reden richting de stad en na een snelle stop bij een dam (voor ongeveer 100+ foto's) bezochten een museum over het bestaan... Science museum (hoe kan ik dit verwoorden?).
De ruimte, de oerknal, dinosauriers, de mens, het brein, ziektes, dieren, mummificatie enz. Best wel interessant!
Wat ik het meest bijzonder vond was dat ze 'het menselijk leven' met vier karaktersbeschrijven:
生老病死 
shēng lǎo bìng sǐ
Letterlijk: geboren worden, opgroeien, ziek worden, doodgaan. Wat je hierover denkt wil ik graag weten. Ik zeg discussie geopend!

Na het bezoekje aan het museum gebeurde er iets wat ik niet verwacht had. Voor mijzelf had ik al bedacht dat we waarshijnlijk gewoon thuis zouden eten, maar dat werd het niet. We gingen naar een echte Chinese boeren-bijeenkomst. Inclusief eten en shows.
Heel leuk en apart, maar vooral heel grappig. Feest!
Angel vond het niet zo leuk hoe alle lichtelijk dronken mannen en vrouwen met mij op de foto gingen; haar Larissa-sister is van haar. Ze ging dus huilend teug naar de tafel. Gelukkig kon ik haar een beetje gerust stellen. Daarna was het 'oke' en mocht ik op de foto met iedereen die dat wilde, hahaha.

Na het eten reden we een uurtje, om zo terug te komen in het dorp. Ze brachten mij terug naar mijn appartement en ik viel als een blok in slaap. Genoten heb ik zeker, wat een indrukken en wat een hoop foto-momentjes. Vooral Elsa, Angels moeder (met wit colbertje), is er dol op!

Zondagochtend, 7:30. Toet toet!

Een meer-dan-vroegertje. Vandaag was de dansvoorstelling van Angel en Elsa. We aten een sushi-wrap in de auto op weg naar de zaal waar ze die middag optraden. Een kleine aula in een middelbare school. 
Alle danseressen en kijkers hebben een eigen gerecht meegenomen en de tafel staat vol heerlijks.

Het duurde 2 uur, maar dan heb je ook wat. De witte foundation, groene oogschaduw met glans, plakwimpers en de koraalrode lippenstift zaten erop. 'Iedereen jurken aan! '
Binnen 10 minuten begon het optreden, nog even stressen dus. 'Dit is je 5-minutes of fame, die moet je pakken!'

Het eerste traditionele aborigional dansje begon , Angel en Elsa dansten hun beste dansje en dat deden de anderen ook.
Na afloop was het natuurlijk tijd voor een foto-moment, dat langer duurde dan het optreden. Iedereen het podium op en het klikken kon beginnen. 

Snel, meiden. Vlechtjes in, het volgende dansje is 'cute', dus dan moeten we er ook 'cute' uitzien.  
Met vlechtjes en gekleurde minijurkjes betreden ze het podium voor wederom een spetterend optreden.

Na het eten was het tijd voor de speeches en de goede wensen aan elkaar in je eigen 'lokale accent' plus vertaling naar het Chinees.
Dat zoog ik daar dus ter plekke uit m'n duim, want daar was ik even niet op voorbereid. A la.
Wel weer lollig en na de speech ontvang je een cadeautje; de pannenset was iets te groot dus ik ruilde hem voor een fles shampoo, haha.

Opruimen en op naar de bibliotheek.
​Mijn aanrakelijke schaduw, Angel, moest nog huiswerk maken. Dat werd dus twee uur wachten in de bibliotheek. Maar hoezo? 
In de bibliotheek zaten meerdere tienermeisjes die helemaal zenuwachtig werden toen ik langsliep. niet veel later kwamen ze dan ook naar beneden lopen en vroegen ze om een foto... Zo lief!

Die avond was de keuze aan mij: zullen we gaan fietsen of shoppen. 
De keuze was snel gemaakt... Ik koos voor shoppen, lol. Daar wasmijn schaduw het dus niet mee eens. Ze begon te huilen en heeft de hele rit (2 uur) snikkend in de auto gezeten. Als ik dat had geweten dan had ik fietsen ook prima gevonden, natuurlijk.

Ik verwachtte een grote mall, met winkels en restaurantjes, tot we bij Costco aankwamen. Een soort mega makro. 
We aten pizza in de foodcourt liepen door de supermarkt. Na was pakkenmek ingeslagen te hebben hielden we nog een fotoshoot met wat familievrienden en reden we rond 21:00 weer terug naar het appartement.

Bij het gedag zeggen gaf ik hen een klein presentje voor de goede zorgen. Typisch Nederlands natuurlijk, een koelkastmagneet met tulpen, een ansichtkaart met een bedankje en een reep tony chocolonely.
Liever had ik meer gegeven, maar dat weet je natuurljk net van tevoren en iets is altijd beter dan niets!

Angel riep nog een keer 'BYE LARISSA SISTER!' en ik, Flip, zwaaide terug.
​Bye bye Angel!

Vandaag ontmoette ik de ouders.

Door mijn nieuwe VPN verbinding kon ik heerlijk NPO documentaires kijken tijdens het wakker liggen door de (maar niet stoppende) jetlag. Nu ben ik natuurlijk al vaker op reis geweest, maar deze keer lijkt de jetlag meer aanwezig dan de andere keren.
Ach, zo kon ik weer even wat Nederlands horen naast mijn eigen stem op camera of tijdens de facetime.

De dag begon om 7:30, uit bed kan ik gelukkig zo de school in rollen, kwestie van 4 stappen. Daar lag weer een bijzonder ontbijtje klaar, een soort tosti met ei, maar omringt door bladerdeeg en een warme beker met maismelk (?). Heel apart smaakje, dat wordt in ieder geval geen favoriet.

Ik begon de dag met een voorleessessie in de podiumzaal.
We lazen een boek over een groot monster, de kinderen vonden het geweldig... Helemaal de ingescande plaatjes, op de diavoorstelling achter mij waren een succes. Daarna was het tijd voor de 'normale' les. De meeste kinderen gingen naar het lokaal van hun juf of meester terug en groep 6 bleef bij mij voor de Engelse les. 

Na de lunch en een mini-pauze was het tijd om de handjes vies te maken.
Een ingehuurde docent kwam langs om les te geven over planten en bloemen, groenten en gras... Want i gras nu vriend of vijand. De docent, zelf boer, vertelde dat hij vriendjes is met gras, maar als het gras tussen zijn gewassen doorgroeit hij ze eigenlijk als vijand ziet. Voor de kinderen was dit dus echt een hele leuke manier om kennis te maken met het zelf planten en laten groeien van gewassen. 

Daarna was het tijd zelf te gaan planten, groene vingers waren dus erg belangrijk! 
Mochten zedat nu net allemaal hebben. De ouders van de meesten zijn boer of boerin, dus waarschijnlijk hebben ze thuis al eens een schop of hark vastgehouden... Dat was zeker te zien! 

Na de les zagen de plantjes er weergoed verzorgd uit en de volgende regenbui zorgde ervoor dat de gieters onnodig waren. 
In de regen maakten we nog snel een groepsfoto en daarna rende iedereen de klas weer in.

Ik maakte nog wat werk af en bereidde de lessen voor vrijdag voor, voordat ik om 16:00 even terug ging naar mijn appartement. 
Mijn momentje van rust, tussen dit best wel geleide leventje door. 
Om 18:00 moest ik terug zijn want de ouders kwamen voor tien-minuten-gesprekjes en een vergadering van de ouderraad. We aten een 'dinnerbox'  en dronken bubbletea op kantoor en gingen verder met de gesprekjes. 

Om 20:00 ging ik terug naar mijn kamer, door mijn jetlag word ik rond die tijd steeds heel moe. Logisch natuurlijk wanneer je om 3:30 klaar wakker bent. En andersom.

Toen werd ik om 21:00 gebeld. Er was last-minute een vergadering bijgekomen, waar ik bij moest zijn. Dus pyjama uit, wakker worden... mascara op, broek aan en lachen. Het regende nog steeds. Oh, ook een paraplu dus. Nadenken gaat moeilijk als je zo moe bent, maar okay Asian-mentality aan.

Tijdens de vergadering werd ik voorgesteld aan de ouders en grootouders die mij de komende weekend op sleeptouw zullen nemen en het land zullen laten zien. Ieder  weekend dat ik hier ben zal ik dus een letterlijke dagbesteding ondergaan (als ik het zo mag zeggen, haha). Opgehaald worden om 8:00 en thuisgebracht worden om 20:00. De tussentijd wordt ingevuld door hen en mijn waarschijnlijke suggesties. 

Het blijft een bijzonder wereldje, maar ik ga er gewoon in mee. 

Nieuwe dag, nieuwe inzichten. 

Gisteren begon als de voorgaande dagen; even inkomen op kantoor, ontbijtje eten. Het ontbij bestaat meestal uit sushi wraps, kip wraps of brood met zoete bonen, maar dat verschilt per dag en s steeds een verrassing. Dan drinken we koffie of iets anders dat ze voor mij meenemen (haha), verschillend van guavasap tot bubbletea.
Gelukkig ben ik makkelijk in dat opzicht. 

Toen begon: 'Teacher's time', je moet het zien als een soort weektaak, maar dan voor de leraar. De kinderen hebben daar niet zoveel over te zeggen. Maar, ook voor de leraar is het opvolgen van het door de overheid gestelde curriculum de opvulling van dat uur.
Toch proberen ze dezetijd als school te vullen met de specialiteiten van de school zoals het speen van de ocarina...Google maar, ik vertel later meer. 

Na 'Teacher's time' gaf ik les aan de vierde klas (groep 6). Klok kijken en tientallen waren het thema. 'What time is it? It is five thirty'...
De kinderen letten goed op en doen heel erg hun best. Sommige hebben bijles thuis van een prive leraar zoals Coco mij had, maar dat is niet normal in deze streek. De meeste kinderen moeten het doen metwat ze op school leren. Al is dat zeker niet slecht! Gewoon moeilijk.

Na een korte pauze en het online plaatsen van de blog was het lunch tijd! De leraren kijken daar de hele dag naar uit. De zogenoemde 'tante' staat dan al de hele ochtend te koken en er staan veel gerechten op tafel. Van rijst tot soep en allemaal soorten groenten en vlees of vis. Iedere dag weer iets speciaals en ik vind het alleen maar leuk alles te proberen.
Bloedsoep heb ik gegeven, varkensoren met nadruk op de lekkere 'QQ' (bite) van het kraakbeen heb ik even overgeslagen.

Na de lunch was het tijd voor een uitje. Een lesvoorbereidings workshop op een andere school. Eigenlijk vond ik het heel inspirerend. De leraar die de workshop hostte was heel spontaan, bijna westers, in zijn doen en laten en er waren meerdere docenten met een goede kennis van de Engelse taal. I love it.

Na afloop maakten we een groepsfoto, wisselden facebookpagina's uit (jaja) en kregen we een mini rondleiding door de tuinen en kersenbloesemvelden rondom de basisschool. 
In de auto, op de weg terug, kreeg ik al alle fotos die waren genomen tijdens de workshop in mijn messengerbox. Zo snel!

Echt een mega bijzondere ervaring en leuk om zoveel Aziatische leraren eens van een andere kant te zien. Inspirerend en met een groot hart voor het vak.
Die avond at ik bij 2 van de leraren, een getrouwd koppel, en hun zoontje thuis. Vegetarisch, maar voor mij hadden ze dumplings gehaald. Het was heerlijk en we kletsten nog wat na over de gedachtes achter het onderwijs in Taiwan en de manier van leven die leraren hier hebben. Om 20:00 werd ik opeens heel moe, komt door de jetlag. Thuis viel ik gelijk in slaap...

Vandaag zijn de Engels lessen geschrapt vanwege de aankomende sportdag tegen andere basisscholen in de dorpen dichtbij. Dat wordt dus lessen voorbereiden en leren voor mijn TEFL examen (Teaching English as a Foreign Language), zodat ik nog meer kan groeien met projecten als deze!

Zo bijzonder.

In de vorge blog hebben julie kunnen lezen hoe mijn avontuur begon, nu vertel ik over de start. 
De eerste twee dagen als juf, hier in taiwan zitten er op. Ze stonden in het teken van mijzelf introduceren en kennis maken met de lesboeken en de lesvoering die ze hier hanteren.

De eerste dag werd ik gelijk in het diepe gegooid. Ik houd ervan, 
Met een jetlag liep ik om 7:30 de school in. Het was me alleen gelukt 3 uurtjes te slapen. Om 3:00 zat ik alweer klaar wakker op bed. 
Dit betekende dat het nog eens een lange dag kon worden, maar alles viel mee.

Ik kreeg het middelste bureau aangewezen, waar ik nu nog zit. Uitkijkend en meeluisterend naar en met alles wat er gebeurd achter de andere bureau's.
Door de horren (tegen de muggen en beestjes) kun je vanaf dit plekje precies het veld zien. Het veld waarop de kinderen spelen.

Alles draait hier letterlijk om het veld. Na iedere les van 40 minuten krijgen de kinderen even de tijd om (onder begeleiding en met een opdracht) letterlijk los te komen. 
Touwtje springen is de meest geliefde activiteit, al staat basketbal wel op een goede tweede plaats. Ze springen touwtje op verschillende manieren, wat de leraar zegt wordt opgevolgd. Het is dus misschien nog steeds een mini-lesje, haha.

Dan begint de volgende les en kan ook ik van start .Ik geef een lesje aan de hand van het boek. Inclusief filmpjes en voorgelezen tekst op het smartboard. Lesgeven wat nog nooit zo easy.
En door, de tweede en de derde klas volgen, andere les, zelfde concept.

Wat ik alleen wel moeilijk vind: hoe leg ik het verschil tussen VAN en FAN uit qua uitspraak. Tips? Graag!
Daarna is de dag alweer bijna afgelopen... Ik ben zo moe. Komt vast door de jetlag. Vanavond maar even goed doorslapen dan.
Ik rond de voorbereiding voor de lessen van morgen af en de powerpoint voor de introductie morgen staan klaar op de online portal.

Die avond, vijf uur stipt, stappen we (alle juffen en meesters) in de auto en rijden naar de stad voor een feestmaal. Ikwilde dumplings, dus dat wordt het! YES!
Teug thuis val ik als een blok in slaap rond een uur of acht. Devolgende ochtend zit ik om 3:00 weer wakker naar mijn telefoon te staren. Maar ik ben alweer een stapje van mijn jetlag vandaan. Hoera!

Lesdag twee gaat van start in de 'podiumzaal'. De beamer showt mijn presentatie en de microfoon staat aan. Ik vertel over mijn familie, Amsterdam en alle ins en outs van Nederland. Klompen en fietsen en kaas-praat, dus.
Daarop volgt, met de presentatie nog op de achtergrond gelijk het volgende onderwerp. 'Zinnen van de week', ik zeg de Engelse zinnen op en de kinderen herhalen ze. Iedere jaarlaag heeft een eigen zin en pe groep staan ze op wanneer het hun beurt is. De Chinese vertaling is wel noodzakelijk, maar ze doen het geweldig.

Daarna volgt de ocarina-les. Het instrument waar de school op draait, ik kreeg er ook een maar zal moeten oefenen om het te gebruiken.
Langzaam kabbelt de dag naar z'n einde en ik bereid nog wat lessen voor, loop rond en geniet van de lachende kinderen.

Het hoogtepunt was het einde van de dag.Ik deelde trekdrop en nederlandse snoepjes uit. We gingen de klassen rond en iedere leerling stond apart op om het aan te nemen (met twee handen) en de magische woorden: 'Thank you teacher!'.

Mijn hart gaat tekeer, dit is het allerliefste! Thank you Children! 

Er is weer avontuur.

Afgelopen zaterdag avond stapte ik in het vliegtuig op weg naar.... Taiwan!
Mijn KLM vliegtuig vloog rechtsstreeks naar Taipei vanaf Amsterdam. Zo veel geluk, maar wel met een vaag randje.

Ik vloog al vaker met KLM, maar tot 3 keer aan toe met 'toeval' al stoel 36C gezet... Maar hoe dan?Ik heb het nog even nagekeken en het is echt zo... van Amsterdam naar Beijing en naar Siem reap (Bangkok) en nu dus ook naar Taipei.
Mocht ik het al vreemd genoeg vinden, komt er ook bij dat ik op de eerste twee bovengenoemde vluchten mijn koffer kwijt was bij aankomst. Niet in het vliegtuig gestopt.

Gelukkig was drie keer scheepsrecht, en ja hoor, de koffer lag in Taipei gewoon op de band.
#Luckyme want ook Rebecca (mijn pick-up) stond met een naambordje en een blije blik op mij te wachten. 
We dronken onze eerste bubble tea hier, wisselden geld en regelden een sim kaart met internet.

En door... We namen de bus van Taipei naar Taichung. Een busreis van twee uur waarin ik algelijk een idee on krijgen van het landschap.
Het lijkt een beetje op de Chinese landschappendie ik gezien heb. Grote steden, hoge gebouwen, Grijs dat door LED lampen wordt opgeleukt.
Maar! Nog geen 100 meter van de stadsranden af zie je oneindige rijstvelden en plantages vol met van alles. Hoe dichter ik bij mijn bestemming kom hoe meer velden ik zie met 'honey tangerine' bomen. 
Grote oranje sinaasappels, precies waar deze streek bekend om staat. 

Het wordt al donker en we komen aan bij het station in Taichung. Daar staat de volgende pick-up mij op te wachten. 
Ik stap bij 'Ariel' in de auto en we rijden samen naar de school waar ik deaankomende weken Engelse les zal geven. Onderweg rijden we nog even langs de Familymart en eten daar een klein diner. 
Tijdens de rit vertelt ze mij in goed engels over haar familie en over de school waar zij en haar man werken. Langs haar huis rijdend wijst ze,maar bedenktzich en keert om. Haarzoontje en man moeten mij ontmoeten!

Ze zwaaien en besluiten inte stappen. Samen brengen ze mij naar 臺中市東勢區明正國民小學粉專,. Ming Zheng elementary school.

Tegen verwachting in krijg ik een prachtige kamer met badkamer tot mijn beschikking in een gedeeld appartement. Zo gaat dat hier, als je op een school werkt dan woon je op het schoolterrein. 'Dormitories' vertelt ze.
Het appartement deel ik met een andere leraar, een Chinese jongen waarvan de leeftijd wordt geschat op 22, al zegt hij zelf 26.

Boven ons wonen nog vier andere juffen. Uit nieuwsgierigheid komen ze naar beneden. Zenuwachtig beginnen ze te vragen naar mijn naam en wie ik ben. Ik antwoord in het Chinees. Ze staan perplex, ik moet lachen.

'Vanaf morgen geef ik Engelse les bij jullie op school. Ze zijn blij, we kletsen nog wat en ze gaan naar boven. 
Het is tijdom te slapen. Morgen wordt een bijzondere dag!