Dit weekend was mijn eerste flip-de-beer-weekend. Ik ging mee met Angel, een veertien-jarige groep 8 leerling. 
Ze is de oudste leerling van de school, de anderen in haar klas zijn rond de elf, maximaal twaalf jaar oud. Angel komt niet heel goed mee, maar als cadeautje aan haar mocht ik het eerste weekend met haar en haar familie erop uit.

Vrijdagavond werd ik door de moeder van Angel uit school gehaald en we reden naar hun boerderij, op een kleine tien minuten van de school.
Velden vol 'honey tangerine' bomen omringen de grote loods waar de stopten. De moeder van Angel, Elsa, spreekt geen woord Engels, dus alles ging in het Chinees. Moeilijk vind ik dat soms wel, vooral omdat grapjes maken of een bijzonder onderwerp aanknopen wat moeilijker gaat.
Nadat de drie kinderen thuis kwamen keek ik met Angel even in haar Engelse boeken. Daarna aten we in de keuken/ woonkamer, die ze in de loods gemaakt hebben. Het eten was lekker en bijzonder. Alleen de varkensingewanden waren niet mijn favoriet.

Na het eten viste Elsa een grote plastic zak vol met verse mandarijnen. 'Voor jou.', zei ze. Ik bedankte vriendelijk en na de thee met melk, rond 22:00  brachten ze mij weer thuis.

Zaterdagochtend, 8:00. Toet toet!

Het was weer een korte nacht want na 5:00 lukte het me niet meer om nog even door te slapen.
Ach, Go! We reden langs een klein ontbijt-winkeltje en haalden noodles en melkthee, die we in de lood op aten. Angel week geen moment van m'n zijde en iedere hap die ik neem, neemt zij ook. Alles wat ik kies, kiest zij ook en alles wat ik zeg, is waar. Dit was heel sfeerbepalend, maar gelukkig kon haar moeder er ook om lachen.

We reden richting de stad en na een snelle stop bij een dam (voor ongeveer 100+ foto's) bezochten een museum over het bestaan... Science museum (hoe kan ik dit verwoorden?).
De ruimte, de oerknal, dinosauriers, de mens, het brein, ziektes, dieren, mummificatie enz. Best wel interessant!
Wat ik het meest bijzonder vond was dat ze 'het menselijk leven' met vier karaktersbeschrijven:
生老病死 
shēng lǎo bìng sǐ
Letterlijk: geboren worden, opgroeien, ziek worden, doodgaan. Wat je hierover denkt wil ik graag weten. Ik zeg discussie geopend!

Na het bezoekje aan het museum gebeurde er iets wat ik niet verwacht had. Voor mijzelf had ik al bedacht dat we waarshijnlijk gewoon thuis zouden eten, maar dat werd het niet. We gingen naar een echte Chinese boeren-bijeenkomst. Inclusief eten en shows.
Heel leuk en apart, maar vooral heel grappig. Feest!
Angel vond het niet zo leuk hoe alle lichtelijk dronken mannen en vrouwen met mij op de foto gingen; haar Larissa-sister is van haar. Ze ging dus huilend teug naar de tafel. Gelukkig kon ik haar een beetje gerust stellen. Daarna was het 'oke' en mocht ik op de foto met iedereen die dat wilde, hahaha.

Na het eten reden we een uurtje, om zo terug te komen in het dorp. Ze brachten mij terug naar mijn appartement en ik viel als een blok in slaap. Genoten heb ik zeker, wat een indrukken en wat een hoop foto-momentjes. Vooral Elsa, Angels moeder (met wit colbertje), is er dol op!

Zondagochtend, 7:30. Toet toet!

Een meer-dan-vroegertje. Vandaag was de dansvoorstelling van Angel en Elsa. We aten een sushi-wrap in de auto op weg naar de zaal waar ze die middag optraden. Een kleine aula in een middelbare school. 
Alle danseressen en kijkers hebben een eigen gerecht meegenomen en de tafel staat vol heerlijks.

Het duurde 2 uur, maar dan heb je ook wat. De witte foundation, groene oogschaduw met glans, plakwimpers en de koraalrode lippenstift zaten erop. 'Iedereen jurken aan! '
Binnen 10 minuten begon het optreden, nog even stressen dus. 'Dit is je 5-minutes of fame, die moet je pakken!'

Het eerste traditionele aborigional dansje begon , Angel en Elsa dansten hun beste dansje en dat deden de anderen ook.
Na afloop was het natuurlijk tijd voor een foto-moment, dat langer duurde dan het optreden. Iedereen het podium op en het klikken kon beginnen. 

Snel, meiden. Vlechtjes in, het volgende dansje is 'cute', dus dan moeten we er ook 'cute' uitzien.  
Met vlechtjes en gekleurde minijurkjes betreden ze het podium voor wederom een spetterend optreden.

Na het eten was het tijd voor de speeches en de goede wensen aan elkaar in je eigen 'lokale accent' plus vertaling naar het Chinees.
Dat zoog ik daar dus ter plekke uit m'n duim, want daar was ik even niet op voorbereid. A la.
Wel weer lollig en na de speech ontvang je een cadeautje; de pannenset was iets te groot dus ik ruilde hem voor een fles shampoo, haha.

Opruimen en op naar de bibliotheek.
​Mijn aanrakelijke schaduw, Angel, moest nog huiswerk maken. Dat werd dus twee uur wachten in de bibliotheek. Maar hoezo? 
In de bibliotheek zaten meerdere tienermeisjes die helemaal zenuwachtig werden toen ik langsliep. niet veel later kwamen ze dan ook naar beneden lopen en vroegen ze om een foto... Zo lief!

Die avond was de keuze aan mij: zullen we gaan fietsen of shoppen. 
De keuze was snel gemaakt... Ik koos voor shoppen, lol. Daar wasmijn schaduw het dus niet mee eens. Ze begon te huilen en heeft de hele rit (2 uur) snikkend in de auto gezeten. Als ik dat had geweten dan had ik fietsen ook prima gevonden, natuurlijk.

Ik verwachtte een grote mall, met winkels en restaurantjes, tot we bij Costco aankwamen. Een soort mega makro. 
We aten pizza in de foodcourt liepen door de supermarkt. Na was pakkenmek ingeslagen te hebben hielden we nog een fotoshoot met wat familievrienden en reden we rond 21:00 weer terug naar het appartement.

Bij het gedag zeggen gaf ik hen een klein presentje voor de goede zorgen. Typisch Nederlands natuurlijk, een koelkastmagneet met tulpen, een ansichtkaart met een bedankje en een reep tony chocolonely.
Liever had ik meer gegeven, maar dat weet je natuurljk net van tevoren en iets is altijd beter dan niets!

Angel riep nog een keer 'BYE LARISSA SISTER!' en ik, Flip, zwaaide terug.
​Bye bye Angel!

Eten is het allerbelangrijkste
Het eerste wat mijn hostfamilie vroeg tijdens ons skype gesprek was: 'Houd je van Chinees eten?' 
China en eten kun je niet van elkaar scheiden. Er zijn zoveel verschillende ingrediënten en smaken, zoveel verschillende gerechten en bereidingswijzen. Het is haast ongelofelijk.

In Nederland kennen we het eten van 'de Chinees', waar Foe yong hai misschien nog net op een bepaald Chinees gerecht weet te lijken, maar de Tjap Tjoy net zo min in de smaak valt bij de  Nederlander die weet wat echt Chinees eten is. 

De Chinese keuken is een van de meest gevarieerde keukens die ik ken. In iedere stad en iedere provincie is het eten anders. Vanwege het feit dat China zo groot is, is het zo dat er natuurlijk overal andere gewassen groeien/groeiden. Andere groenten en andere soorten vlees en vis zorgen natuurlijk ook voor andere gerechten. Alles wat er ook maar een beetje eetbaar uitziet is terug te vinden in een Chinees gerecht. Van vegetarische gerechten tot kip, varkensvlees of rund. Maar ook kikker, schildpad en zelden zelfs hond of kat zijn terug te vinden in sommige gerechtenZelfs een bezoekje aan de Walmart zal in China niet hetzelfde zijn als een bezoekje aan de Walmart in Amerika of welke Foodstore die wij in Nederland hebben dan ook. Daar liggen de levende haaien en schildpadden te wachten om uitgekozen te worden...

Eten is een manier van contacten leggen. Wij in Nederland eten allemaal van ons eigen bord, exact zoveel als dat we in het begin op denken te kunnen. In China heeft iedereen een eigen kopje rijst en staan de verschillende gerechten in het midden van de tafel. 
Zodat je tijdens het eten nog keuzes kunt maken en je toch 'samen' aan het eten bent.

Dit maakt de beleving extra speciaal... Later meer over de heerlijke gerechten!