Maar Laoshi! Trekdrop smaakt naar Chinese medicijnen

Zo bijzonder.

In de vorge blog hebben julie kunnen lezen hoe mijn avontuur begon, nu vertel ik over de start. 
De eerste twee dagen als juf, hier in taiwan zitten er op. Ze stonden in het teken van mijzelf introduceren en kennis maken met de lesboeken en de lesvoering die ze hier hanteren.

De eerste dag werd ik gelijk in het diepe gegooid. Ik houd ervan, 
Met een jetlag liep ik om 7:30 de school in. Het was me alleen gelukt 3 uurtjes te slapen. Om 3:00 zat ik alweer klaar wakker op bed. 
Dit betekende dat het nog eens een lange dag kon worden, maar alles viel mee.

Ik kreeg het middelste bureau aangewezen, waar ik nu nog zit. Uitkijkend en meeluisterend naar en met alles wat er gebeurd achter de andere bureau's.
Door de horren (tegen de muggen en beestjes) kun je vanaf dit plekje precies het veld zien. Het veld waarop de kinderen spelen.

Alles draait hier letterlijk om het veld. Na iedere les van 40 minuten krijgen de kinderen even de tijd om (onder begeleiding en met een opdracht) letterlijk los te komen. 
Touwtje springen is de meest geliefde activiteit, al staat basketbal wel op een goede tweede plaats. Ze springen touwtje op verschillende manieren, wat de leraar zegt wordt opgevolgd. Het is dus misschien nog steeds een mini-lesje, haha.

Dan begint de volgende les en kan ook ik van start .Ik geef een lesje aan de hand van het boek. Inclusief filmpjes en voorgelezen tekst op het smartboard. Lesgeven wat nog nooit zo easy.
En door, de tweede en de derde klas volgen, andere les, zelfde concept.

Wat ik alleen wel moeilijk vind: hoe leg ik het verschil tussen VAN en FAN uit qua uitspraak. Tips? Graag!
Daarna is de dag alweer bijna afgelopen... Ik ben zo moe. Komt vast door de jetlag. Vanavond maar even goed doorslapen dan.
Ik rond de voorbereiding voor de lessen van morgen af en de powerpoint voor de introductie morgen staan klaar op de online portal.

Die avond, vijf uur stipt, stappen we (alle juffen en meesters) in de auto en rijden naar de stad voor een feestmaal. Ikwilde dumplings, dus dat wordt het! YES!
Teug thuis val ik als een blok in slaap rond een uur of acht. Devolgende ochtend zit ik om 3:00 weer wakker naar mijn telefoon te staren. Maar ik ben alweer een stapje van mijn jetlag vandaan. Hoera!

Lesdag twee gaat van start in de 'podiumzaal'. De beamer showt mijn presentatie en de microfoon staat aan. Ik vertel over mijn familie, Amsterdam en alle ins en outs van Nederland. Klompen en fietsen en kaas-praat, dus.
Daarop volgt, met de presentatie nog op de achtergrond gelijk het volgende onderwerp. 'Zinnen van de week', ik zeg de Engelse zinnen op en de kinderen herhalen ze. Iedere jaarlaag heeft een eigen zin en pe groep staan ze op wanneer het hun beurt is. De Chinese vertaling is wel noodzakelijk, maar ze doen het geweldig.

Daarna volgt de ocarina-les. Het instrument waar de school op draait, ik kreeg er ook een maar zal moeten oefenen om het te gebruiken.
Langzaam kabbelt de dag naar z'n einde en ik bereid nog wat lessen voor, loop rond en geniet van de lachende kinderen.

Het hoogtepunt was het einde van de dag.Ik deelde trekdrop en nederlandse snoepjes uit. We gingen de klassen rond en iedere leerling stond apart op om het aan te nemen (met twee handen) en de magische woorden: 'Thank you teacher!'.

Mijn hart gaat tekeer, dit is het allerliefste! Thank you Children! 

---