11/28/2018 1 Comment EF Shanghai你们好!Hallo allemaal! Ik weet niet eens meer waar ik moet starten. Zoveel verhalen verder en iedere keer weer zoveel meegemaakt en zoveel mensen ontmoet. De afgelopen 2 weken was ik in Shanghai. Meer verhalen had ik willen schrijven, maar tijdsgebrek was een ding. Iets groots zelfs. Iedere dag zat vol; school, Chinees-veel-huiswerk, uit eten gaan, metrotochten, de toerist uithangen en illustreren. De illustraties via Larissa Loman.nl gaan namelijk gewoon door, dus slapen maakt tijd voor illustraties. 🤷🏼♀️🤩 Shanghai is werkelijk een wonder. Het toppunt van hoe het westen en het oosten kunnen blenden, maar waar de verschillen in het straatbeeld te zien blijven. De nieuwe EF school zit in hartje Shanghai. Rondom People’s Square vind je dan ook veel restaurants, bubble tea shops, koffietentjes, musea en een marriage market. Ouders die niet meer kunnen wachten gaan in het weekend daarheen en plakken een soort ‘CV’ op een paraplu. Vervolgens is het een kwestie van de andere paraplu’s checken en een afspraak plannen voor je zoon of dochter. Easy. Toch? Verder zagen we dagen vol regen, maar vooral veel dagen vol zonneschijn waarin we konden genieten van prachtige plekken zoals 田子坊(Tianzifang), 静安寺 (Jing an Tempel) en de 105e verdieping van de Shanghai tower. Mijn favoriet 😍 Waar ik vooral naar uitkeek waren de rooftops en de kleine mensen en lichtjes die je vanaf dat punt kon bekijken. Die kans heb ik hier zo vaak gekregen en gepakt, dus voor mij is het hier geslaagd. Lieve mensen, veel geleerd, indrukwekkende locaties en heerlijk eten. Kan het nog beter? Happy me! Nu terug naar Beijing
1 Comment
11/12/2018 0 Comments Hangzhou, 2018 'Re-meeting Coco'Ook de dagen in Hangzhou zijn haast weer voorbij. Ik reis zometeen naar het station en vanaf daar beginnen mijn twee weken in Shanghai . Zoals jullie hebben kunnen lezen ben ik vooral verbaasd. Verbaasd over hoe de gang van zaken hier is, verbaasd over het verschil tussen wat wij in het westen ‘normaal’ vinden en wat hier normaal is. 2 dagen met Coco en haar familie deden me weer helemaal het gevoel krijgen wat ik aan het einde van mijn 35 dagen vlog had. De shock die ik heb als ik denk aan de hoeveelheid huiswerk op je 7e, laat staan je 15e -zoals Coco haar zus- kan ik gewoon niet zo goed verwerken. Ik heb een soort plaatsvervangende schaamte/ medeleven die hier niet nodig is, of zelfs niet gesnapt wordt. Het is gewoon zo. Vrijdag eindigde met pianoles en urenlange tekenlessen. Gewoon extern. Snel onderweg wordt er een zoet broodje of 2 gekocht en na nog een paar koekjes is het goed genoeg om Coco te laten slapen. 😕 😱 De volgende dag is het weer een gedoe aan tafel omdat er ‘niet genoeg’ gegeten wordt. Nou ik kan je vertellen... als ik dat in Nederland alleen al zie ‘s ochtends zit ik al vol. Zóveel eten. Fijn natuurlijk maar met een Nederlands oog kan ik de gang van zaken gewoon niet zo goed snappen wanneer iets hier goed is en wanneer niet. (Denk aan dat zoete broodjes diner) Zaterdag ochtend bezochten we het park bij de witte pagode, prachtig! Treintjes kijken, in treintjes zitten, in een trein eten. Het was er allemaal. Bij thuiskomst was het natuurlijk alweer tijd voor huiswerk. Je zit inmiddels in groep 4. Na 2,5 uur met huiswerk te helpen (pauze zat er niet in) had Coco 3 van de 6 opdrachten af. 💔 Ik besloot koffie te gaan drinken als ontsnapping en me even druk te maken over iets wat ik toch niet kan veranderen. Toen ik 1,5 uur later terug kwam was ze net begonnen aan opdracht 5. Ongelofelijk. Na het eten ging ze verder met haar huiswerk... ik vraag me af hoe laat het geworden is. De moeder nodigde mij namelijk uit om mee te gaan naar kantoor. Het is 11.11, dat betekent MEGA uitverkoop op Alibaba, waar zij en grote webshop beheren. We keken een soort songfestival, met kippenvel oproepend playback gedoe. Ik kon er wel om lachen. Mijn jetlag wat minder.... haha Om 2 uur ‘s nachts was het afgelopen en reden we een uur terug naar de stad. Vanmorgen rond 8:30 was ik uitgecheckt en al ready om te vertrekken, want vanmiddag gaat mijn trein. Klaar om gedag te zeggen tegen de familie en nog even langs de opslagplaats van het bedrijf te gaan. 💥 PLOTTWIST 💥 We reden in een keer door naar de opslagplaats en zijn inmiddels al 5 uur hier. Geen iPad bij de hand om verder te illustreren en in ieder geval internet-loos dus mail wegwerken zit er ook niet in. Het is wederom genieten met soms een roggel/ spuug geluid en veel getrek aan plakband en dozen. Het blijft heel bijzonder... Dan maar geen gedag zeggen? 🤷🏼♀️🙄 Nu maar hopen dat we een beetje op tijd weg zijn, want als het aan mij lag was ik al een uur geleden in de auto gestapt om op tijd terug te rijden.... 😰 Zennnnnnn Laris ZEN 🧘🏼♀️ Wat zijn de grootste verschillen tussen het westen en het oosten op dit gebied?Gisteren hadden wij via Aiesec een meeting met alle andere leraren die hetzelfde project doen als ik, maar dan op andere scholen. Al heb ik bij mijn aanmelding extra nadruk gelegd op het feit dat ik in een stad (of in de buurt van de stad) les wilde geven, ben ik blijkend het verst van de stad weg geplaatst. Nu ik hier ben en gewend raak aan het leventje vind ik het prima. Vooral omdat ik nu een band met de kinderen hier heb en de andere leraren heel vriendelijk zijn en best over veel onderwerpen open kunnen praten en discussieren. Maar daar ligt ook het heikel punt; zodra het over educatie gaat ontstaat er onenigheid of schaamte, verdriet en soms zelfs boosheid. Misschien omdat ik soms lichtelijk prikkende vragen stel, maar waarschijnlijk omdat het zo een zwaar onderwerp is in de Chinese cultuur. Tijdens de Aiesec bijeenkomst was een van de opdrachten om een discussie te houden met een 'problem-tree' als uitkomst. De problemen is de Chinese cultuur in de eerste boom en die van het westen in de tweede boom. Wij hebben geprobeerd alle informatie en ideeen die in ons opkwamen in een of twee woorden op papier te zetten, maar met een lang achterliggend verhaal; De Taiwanese Aiesec'ers daarintegen, kwamen met meer woorden op papier dan woorden die het ondersteunden. Hieruit bleek onze boom opnieuw te kloppen. Westen:
Zoals je misschien wel opvalt staan hier bij 'probleem' en 'effect' dezelfde woorden. Dit omdat het in ons mini-onderzoek bleek dat dit een cirkel is. Van de vele keuzes die je hebt als Westerse student ontstaat verwarring en vanuit verwarring komen andere keuzes, opnieuw verwarring over wie je nu eigenlijk bent en wat je wilt en zo misschien opnieuw een andere keuze. Te weinig structuur en overhand vind je in de dagelijkse lessen, de vele groepsdiscussies en een maatschappij waarin 'de individu' centraal staat. Dit is allemaal goed om uieindelijk zelfverzekerd in het leven te kunnen staan, maar zorgt uieindelijk ook bij veel jongeren en ouderen voor twijfels. De vraag: 'Wat wil ik later worden?' wordt niet vaak beantwoord of het antwoord wordt vaak veranderd. China/Taiwan:
Deze woorden kunnen misschien zwaar vallen, maar na heel veel geprat hebben wetoch besloten dat dit de grote overkoepelende woorden zouden worden. Te veel authoriteit, zowel thuis als op school of de lessen na school (ook bepalend). Iemand die 'boven' jou staat vertelt wat je moet doen en wat je niet kan doen, wat fout is en wat goed. Hierdoor ontstaat onzekerheid op het moment dat je voor een groep moet spreken of bijvoorbeeld de beurt krijgt een vraag te beantwoorden. Dit komt doordat een fout antwoord een no-go is. De leraar zal je vertellen dat jouw antwoord fout is en (vaak boos) het goede antwoord aan je vertellen. Waarom jouw antwoord fout was en dat andere antwoord goed kom je niet snel te weten. daarvoor zal je de informatie thuis extra goed moeten stampen. Door de angst voor het maken van fouten ontstaat er weinig creativiteit en 'binnen de box'-denken. Ook de vraag 'Zijn jullie echt gelukkig?' werd unaniem met 'nee' beantwoord door de Tung Hai Universty studenten. Best heftig. De vraag: 'Wat wil ik later worden?' wordt vaak ingevuld met de hoop van de ouders en omgeving. Omdat je over dit onderwerp natuurlijk eeuwing door kan blijven discussieren en er niet een concreet beste manier van onderwijs bestaat, blijft het interessant. Voor nu was dit onze kleine conclusie, maar wie weet wat we er nog verder over te weten kunnen komen. Ik ben benieuwd, jullie ook? 3/16/2018 1 Comment Groene vingersVandaag ontmoette ik de ouders. Door mijn nieuwe VPN verbinding kon ik heerlijk NPO documentaires kijken tijdens het wakker liggen door de (maar niet stoppende) jetlag. Nu ben ik natuurlijk al vaker op reis geweest, maar deze keer lijkt de jetlag meer aanwezig dan de andere keren. Ach, zo kon ik weer even wat Nederlands horen naast mijn eigen stem op camera of tijdens de facetime. De dag begon om 7:30, uit bed kan ik gelukkig zo de school in rollen, kwestie van 4 stappen. Daar lag weer een bijzonder ontbijtje klaar, een soort tosti met ei, maar omringt door bladerdeeg en een warme beker met maismelk (?). Heel apart smaakje, dat wordt in ieder geval geen favoriet. Ik begon de dag met een voorleessessie in de podiumzaal. We lazen een boek over een groot monster, de kinderen vonden het geweldig... Helemaal de ingescande plaatjes, op de diavoorstelling achter mij waren een succes. Daarna was het tijd voor de 'normale' les. De meeste kinderen gingen naar het lokaal van hun juf of meester terug en groep 6 bleef bij mij voor de Engelse les. Na de lunch en een mini-pauze was het tijd om de handjes vies te maken. Een ingehuurde docent kwam langs om les te geven over planten en bloemen, groenten en gras... Want i gras nu vriend of vijand. De docent, zelf boer, vertelde dat hij vriendjes is met gras, maar als het gras tussen zijn gewassen doorgroeit hij ze eigenlijk als vijand ziet. Voor de kinderen was dit dus echt een hele leuke manier om kennis te maken met het zelf planten en laten groeien van gewassen. Daarna was het tijd zelf te gaan planten, groene vingers waren dus erg belangrijk! Mochten zedat nu net allemaal hebben. De ouders van de meesten zijn boer of boerin, dus waarschijnlijk hebben ze thuis al eens een schop of hark vastgehouden... Dat was zeker te zien! Na de les zagen de plantjes er weergoed verzorgd uit en de volgende regenbui zorgde ervoor dat de gieters onnodig waren. In de regen maakten we nog snel een groepsfoto en daarna rende iedereen de klas weer in. Ik maakte nog wat werk af en bereidde de lessen voor vrijdag voor, voordat ik om 16:00 even terug ging naar mijn appartement. Mijn momentje van rust, tussen dit best wel geleide leventje door. Om 18:00 moest ik terug zijn want de ouders kwamen voor tien-minuten-gesprekjes en een vergadering van de ouderraad. We aten een 'dinnerbox' en dronken bubbletea op kantoor en gingen verder met de gesprekjes. Om 20:00 ging ik terug naar mijn kamer, door mijn jetlag word ik rond die tijd steeds heel moe. Logisch natuurlijk wanneer je om 3:30 klaar wakker bent. En andersom. Toen werd ik om 21:00 gebeld. Er was last-minute een vergadering bijgekomen, waar ik bij moest zijn. Dus pyjama uit, wakker worden... mascara op, broek aan en lachen. Het regende nog steeds. Oh, ook een paraplu dus. Nadenken gaat moeilijk als je zo moe bent, maar okay Asian-mentality aan. Tijdens de vergadering werd ik voorgesteld aan de ouders en grootouders die mij de komende weekend op sleeptouw zullen nemen en het land zullen laten zien. Ieder weekend dat ik hier ben zal ik dus een letterlijke dagbesteding ondergaan (als ik het zo mag zeggen, haha). Opgehaald worden om 8:00 en thuisgebracht worden om 20:00. De tussentijd wordt ingevuld door hen en mijn waarschijnlijke suggesties. Het blijft een bijzonder wereldje, maar ik ga er gewoon in mee. Nieuwe dag, nieuwe inzichten. Gisteren begon als de voorgaande dagen; even inkomen op kantoor, ontbijtje eten. Het ontbij bestaat meestal uit sushi wraps, kip wraps of brood met zoete bonen, maar dat verschilt per dag en s steeds een verrassing. Dan drinken we koffie of iets anders dat ze voor mij meenemen (haha), verschillend van guavasap tot bubbletea. Gelukkig ben ik makkelijk in dat opzicht. Toen begon: 'Teacher's time', je moet het zien als een soort weektaak, maar dan voor de leraar. De kinderen hebben daar niet zoveel over te zeggen. Maar, ook voor de leraar is het opvolgen van het door de overheid gestelde curriculum de opvulling van dat uur. Toch proberen ze dezetijd als school te vullen met de specialiteiten van de school zoals het speen van de ocarina...Google maar, ik vertel later meer. Na 'Teacher's time' gaf ik les aan de vierde klas (groep 6). Klok kijken en tientallen waren het thema. 'What time is it? It is five thirty'... De kinderen letten goed op en doen heel erg hun best. Sommige hebben bijles thuis van een prive leraar zoals Coco mij had, maar dat is niet normal in deze streek. De meeste kinderen moeten het doen metwat ze op school leren. Al is dat zeker niet slecht! Gewoon moeilijk. Na een korte pauze en het online plaatsen van de blog was het lunch tijd! De leraren kijken daar de hele dag naar uit. De zogenoemde 'tante' staat dan al de hele ochtend te koken en er staan veel gerechten op tafel. Van rijst tot soep en allemaal soorten groenten en vlees of vis. Iedere dag weer iets speciaals en ik vind het alleen maar leuk alles te proberen. Bloedsoep heb ik gegeven, varkensoren met nadruk op de lekkere 'QQ' (bite) van het kraakbeen heb ik even overgeslagen. Na de lunch was het tijd voor een uitje. Een lesvoorbereidings workshop op een andere school. Eigenlijk vond ik het heel inspirerend. De leraar die de workshop hostte was heel spontaan, bijna westers, in zijn doen en laten en er waren meerdere docenten met een goede kennis van de Engelse taal. I love it. Na afloop maakten we een groepsfoto, wisselden facebookpagina's uit (jaja) en kregen we een mini rondleiding door de tuinen en kersenbloesemvelden rondom de basisschool. In de auto, op de weg terug, kreeg ik al alle fotos die waren genomen tijdens de workshop in mijn messengerbox. Zo snel! Echt een mega bijzondere ervaring en leuk om zoveel Aziatische leraren eens van een andere kant te zien. Inspirerend en met een groot hart voor het vak. Die avond at ik bij 2 van de leraren, een getrouwd koppel, en hun zoontje thuis. Vegetarisch, maar voor mij hadden ze dumplings gehaald. Het was heerlijk en we kletsten nog wat na over de gedachtes achter het onderwijs in Taiwan en de manier van leven die leraren hier hebben. Om 20:00 werd ik opeens heel moe, komt door de jetlag. Thuis viel ik gelijk in slaap... Vandaag zijn de Engels lessen geschrapt vanwege de aankomende sportdag tegen andere basisscholen in de dorpen dichtbij. Dat wordt dus lessen voorbereiden en leren voor mijn TEFL examen (Teaching English as a Foreign Language), zodat ik nog meer kan groeien met projecten als deze! Zo bijzonder. In de vorge blog hebben julie kunnen lezen hoe mijn avontuur begon, nu vertel ik over de start. De eerste twee dagen als juf, hier in taiwan zitten er op. Ze stonden in het teken van mijzelf introduceren en kennis maken met de lesboeken en de lesvoering die ze hier hanteren. De eerste dag werd ik gelijk in het diepe gegooid. Ik houd ervan, Met een jetlag liep ik om 7:30 de school in. Het was me alleen gelukt 3 uurtjes te slapen. Om 3:00 zat ik alweer klaar wakker op bed. Dit betekende dat het nog eens een lange dag kon worden, maar alles viel mee. Ik kreeg het middelste bureau aangewezen, waar ik nu nog zit. Uitkijkend en meeluisterend naar en met alles wat er gebeurd achter de andere bureau's. Door de horren (tegen de muggen en beestjes) kun je vanaf dit plekje precies het veld zien. Het veld waarop de kinderen spelen. Alles draait hier letterlijk om het veld. Na iedere les van 40 minuten krijgen de kinderen even de tijd om (onder begeleiding en met een opdracht) letterlijk los te komen. Touwtje springen is de meest geliefde activiteit, al staat basketbal wel op een goede tweede plaats. Ze springen touwtje op verschillende manieren, wat de leraar zegt wordt opgevolgd. Het is dus misschien nog steeds een mini-lesje, haha. Dan begint de volgende les en kan ook ik van start .Ik geef een lesje aan de hand van het boek. Inclusief filmpjes en voorgelezen tekst op het smartboard. Lesgeven wat nog nooit zo easy. En door, de tweede en de derde klas volgen, andere les, zelfde concept. Wat ik alleen wel moeilijk vind: hoe leg ik het verschil tussen VAN en FAN uit qua uitspraak. Tips? Graag! Daarna is de dag alweer bijna afgelopen... Ik ben zo moe. Komt vast door de jetlag. Vanavond maar even goed doorslapen dan. Ik rond de voorbereiding voor de lessen van morgen af en de powerpoint voor de introductie morgen staan klaar op de online portal. Die avond, vijf uur stipt, stappen we (alle juffen en meesters) in de auto en rijden naar de stad voor een feestmaal. Ikwilde dumplings, dus dat wordt het! YES! Teug thuis val ik als een blok in slaap rond een uur of acht. Devolgende ochtend zit ik om 3:00 weer wakker naar mijn telefoon te staren. Maar ik ben alweer een stapje van mijn jetlag vandaan. Hoera! Lesdag twee gaat van start in de 'podiumzaal'. De beamer showt mijn presentatie en de microfoon staat aan. Ik vertel over mijn familie, Amsterdam en alle ins en outs van Nederland. Klompen en fietsen en kaas-praat, dus. Daarop volgt, met de presentatie nog op de achtergrond gelijk het volgende onderwerp. 'Zinnen van de week', ik zeg de Engelse zinnen op en de kinderen herhalen ze. Iedere jaarlaag heeft een eigen zin en pe groep staan ze op wanneer het hun beurt is. De Chinese vertaling is wel noodzakelijk, maar ze doen het geweldig. Daarna volgt de ocarina-les. Het instrument waar de school op draait, ik kreeg er ook een maar zal moeten oefenen om het te gebruiken. Langzaam kabbelt de dag naar z'n einde en ik bereid nog wat lessen voor, loop rond en geniet van de lachende kinderen. Het hoogtepunt was het einde van de dag.Ik deelde trekdrop en nederlandse snoepjes uit. We gingen de klassen rond en iedere leerling stond apart op om het aan te nemen (met twee handen) en de magische woorden: 'Thank you teacher!'. Mijn hart gaat tekeer, dit is het allerliefste! Thank you Children! |
Larissa LomanEen Amsterdams meisje met een grote liefde voor de Chinese taal en een gigantische interesse in de Chinese cultuur. Archives
February 2019
Categories |