2/4/2019 0 Comments Happy Chinese New Year!
0 Comments
12/30/2018 0 Comments Dag Beijing, zie je in Maart 2019!三月见!Tot in maart! Dat was het dan weer. Er even 4 weken ’tussenuit’. Een kleine week in Beijing, een belachelijk snel weekend in Hangzhou. Twee weken mijn Chinees bijspijkeren in Shanghai, een bijbaan als Social media manager voor EF Shanghai aannemen. (Ja! Tijd is overal) en de laatste dagen weer in Beijing doorbrengen. Ik zit alweer in de AirPort express om zo mijn vlucht richting Kiev te nemen, waar ik overstap naar Amsterdam. Zo blij en dankbaar ben ik, dat ik weer even in mijn Beijing kon zijn en weer even China kon proeven (incl. pollution). De laatste dagen in Beijing heb ik vooral gevuld met wandelen door voor mij bekende buurten, eten wat ik gemist heb, Chinees praten, lunchafspraken en zelfs een interview vol toekomstplannen. 🤩 In maart kom ik terug en neem ik Sorella mee. We gaan zien waar die reis ons gaat brengen. 🐉😍 Tot die tijd heb ik in ieder geval nog een hoop illustraties te maken, zal ik veel dagen voor de klas staan en is de grote evenementenperiode aangebroken. Vervelen? Dat nooit! 11/28/2018 1 Comment EF Shanghai你们好!Hallo allemaal! Ik weet niet eens meer waar ik moet starten. Zoveel verhalen verder en iedere keer weer zoveel meegemaakt en zoveel mensen ontmoet. De afgelopen 2 weken was ik in Shanghai. Meer verhalen had ik willen schrijven, maar tijdsgebrek was een ding. Iets groots zelfs. Iedere dag zat vol; school, Chinees-veel-huiswerk, uit eten gaan, metrotochten, de toerist uithangen en illustreren. De illustraties via Larissa Loman.nl gaan namelijk gewoon door, dus slapen maakt tijd voor illustraties. 🤷🏼♀️🤩 Shanghai is werkelijk een wonder. Het toppunt van hoe het westen en het oosten kunnen blenden, maar waar de verschillen in het straatbeeld te zien blijven. De nieuwe EF school zit in hartje Shanghai. Rondom People’s Square vind je dan ook veel restaurants, bubble tea shops, koffietentjes, musea en een marriage market. Ouders die niet meer kunnen wachten gaan in het weekend daarheen en plakken een soort ‘CV’ op een paraplu. Vervolgens is het een kwestie van de andere paraplu’s checken en een afspraak plannen voor je zoon of dochter. Easy. Toch? Verder zagen we dagen vol regen, maar vooral veel dagen vol zonneschijn waarin we konden genieten van prachtige plekken zoals 田子坊(Tianzifang), 静安寺 (Jing an Tempel) en de 105e verdieping van de Shanghai tower. Mijn favoriet 😍 Waar ik vooral naar uitkeek waren de rooftops en de kleine mensen en lichtjes die je vanaf dat punt kon bekijken. Die kans heb ik hier zo vaak gekregen en gepakt, dus voor mij is het hier geslaagd. Lieve mensen, veel geleerd, indrukwekkende locaties en heerlijk eten. Kan het nog beter? Happy me! Nu terug naar Beijing 11/12/2018 0 Comments Hangzhou, 2018 'Re-meeting Coco'Ook de dagen in Hangzhou zijn haast weer voorbij. Ik reis zometeen naar het station en vanaf daar beginnen mijn twee weken in Shanghai . Zoals jullie hebben kunnen lezen ben ik vooral verbaasd. Verbaasd over hoe de gang van zaken hier is, verbaasd over het verschil tussen wat wij in het westen ‘normaal’ vinden en wat hier normaal is. 2 dagen met Coco en haar familie deden me weer helemaal het gevoel krijgen wat ik aan het einde van mijn 35 dagen vlog had. De shock die ik heb als ik denk aan de hoeveelheid huiswerk op je 7e, laat staan je 15e -zoals Coco haar zus- kan ik gewoon niet zo goed verwerken. Ik heb een soort plaatsvervangende schaamte/ medeleven die hier niet nodig is, of zelfs niet gesnapt wordt. Het is gewoon zo. Vrijdag eindigde met pianoles en urenlange tekenlessen. Gewoon extern. Snel onderweg wordt er een zoet broodje of 2 gekocht en na nog een paar koekjes is het goed genoeg om Coco te laten slapen. 😕 😱 De volgende dag is het weer een gedoe aan tafel omdat er ‘niet genoeg’ gegeten wordt. Nou ik kan je vertellen... als ik dat in Nederland alleen al zie ‘s ochtends zit ik al vol. Zóveel eten. Fijn natuurlijk maar met een Nederlands oog kan ik de gang van zaken gewoon niet zo goed snappen wanneer iets hier goed is en wanneer niet. (Denk aan dat zoete broodjes diner) Zaterdag ochtend bezochten we het park bij de witte pagode, prachtig! Treintjes kijken, in treintjes zitten, in een trein eten. Het was er allemaal. Bij thuiskomst was het natuurlijk alweer tijd voor huiswerk. Je zit inmiddels in groep 4. Na 2,5 uur met huiswerk te helpen (pauze zat er niet in) had Coco 3 van de 6 opdrachten af. 💔 Ik besloot koffie te gaan drinken als ontsnapping en me even druk te maken over iets wat ik toch niet kan veranderen. Toen ik 1,5 uur later terug kwam was ze net begonnen aan opdracht 5. Ongelofelijk. Na het eten ging ze verder met haar huiswerk... ik vraag me af hoe laat het geworden is. De moeder nodigde mij namelijk uit om mee te gaan naar kantoor. Het is 11.11, dat betekent MEGA uitverkoop op Alibaba, waar zij en grote webshop beheren. We keken een soort songfestival, met kippenvel oproepend playback gedoe. Ik kon er wel om lachen. Mijn jetlag wat minder.... haha Om 2 uur ‘s nachts was het afgelopen en reden we een uur terug naar de stad. Vanmorgen rond 8:30 was ik uitgecheckt en al ready om te vertrekken, want vanmiddag gaat mijn trein. Klaar om gedag te zeggen tegen de familie en nog even langs de opslagplaats van het bedrijf te gaan. 💥 PLOTTWIST 💥 We reden in een keer door naar de opslagplaats en zijn inmiddels al 5 uur hier. Geen iPad bij de hand om verder te illustreren en in ieder geval internet-loos dus mail wegwerken zit er ook niet in. Het is wederom genieten met soms een roggel/ spuug geluid en veel getrek aan plakband en dozen. Het blijft heel bijzonder... Dan maar geen gedag zeggen? 🤷🏼♀️🙄 Nu maar hopen dat we een beetje op tijd weg zijn, want als het aan mij lag was ik al een uur geleden in de auto gestapt om op tijd terug te rijden.... 😰 Zennnnnnn Laris ZEN 🧘🏼♀️ 11/7/2018 0 Comments Terug in Beijing, 2018你好!Hallo! Inmiddels heb ik Beijing alweer verlaten en ben ik al 2 dagen in Hangzhou. De 6 dagen dat ik in Beijing was zat ik in een wat matig hotel, maar naar Chinese standaarden blijkbaar ‘prima’. Overal wordt hier gewoon nog binnen gerookt en dat was daar in het hotel, maar ook hier in Hangzhou, heel erg te merken. 🤦🏼♀️ Maar een ‘warm’ welkom was het in ieder geval. Dit vergat ik helemaal door de eerste dag een heleboel herinneringen op te halen. Zo bezocht ik mijn oude school, maar omdat deze nu verhuist is naar Shanghai mocht ik toch ècht niet naar binnen. Jammer! Ik maakte het goed voor mezelf door een Jianbing 煎饼 te halen, zoals de traditie was.❤️ Daarna werd het een echt ‘tripje down memory lane’ door de residentie waar we woonden te bezoeken, en omdat de WiFi gelijk verbond was het helemaal weer goed. 😍🤣🎉 Die middag ging ik met mijn Chinese juf uit eten bij haar favoriete restaurant een paar metrostations verderop. Zo fijn dat het ook voor hen weekend was! Natuurlijk ken ik Beijing nu wel echt te goed om weer naar de verboden stad, het plein van de hemelse vrede of de Chinese muur te gaan... In plaats daarvan besloot ik te gaan wandelen door de oude hutongs en me te verbazen over hoeveel de stad is veranderd in de afgelopen jaren. Veel is opeens zo strak en netjes! Al breek je nogsteeds je benen over dat asfalt 🙄.... gelukkig Wat ik hiervan moet denken weet ik gewoon niet zo goed. Maar ach, ze maken zich in ieder geval alweer klaar voor de Olympische spelen in 2022. Dat is aardig te merken! 🤣 Ook volgde ik twee dagen workshops in Chinese kalligrafie en stempels hakken uit steen. De tweede dag heb ik zelfs ‘gekregen’ in ruil voor een illustratie. 🍀 Na dit alles bracht de hogesnelheidstrein mij naar Hangzhou. Hier ben ik nu om Coco weer te zien en alles her te beleven... Je raadt nooit hoe mijn dag er gisteren uitzag: ... ophalen van school, naar piano les brengen, ophalen, naar tekenles brengen... ophalen, slapen. 🤦🏼♀️🤣 Veel verandert met de tijd, maar misschien blijft zelfs nog meer hetzelfde. Wat zijn de grootste verschillen tussen het westen en het oosten op dit gebied?Gisteren hadden wij via Aiesec een meeting met alle andere leraren die hetzelfde project doen als ik, maar dan op andere scholen. Al heb ik bij mijn aanmelding extra nadruk gelegd op het feit dat ik in een stad (of in de buurt van de stad) les wilde geven, ben ik blijkend het verst van de stad weg geplaatst. Nu ik hier ben en gewend raak aan het leventje vind ik het prima. Vooral omdat ik nu een band met de kinderen hier heb en de andere leraren heel vriendelijk zijn en best over veel onderwerpen open kunnen praten en discussieren. Maar daar ligt ook het heikel punt; zodra het over educatie gaat ontstaat er onenigheid of schaamte, verdriet en soms zelfs boosheid. Misschien omdat ik soms lichtelijk prikkende vragen stel, maar waarschijnlijk omdat het zo een zwaar onderwerp is in de Chinese cultuur. Tijdens de Aiesec bijeenkomst was een van de opdrachten om een discussie te houden met een 'problem-tree' als uitkomst. De problemen is de Chinese cultuur in de eerste boom en die van het westen in de tweede boom. Wij hebben geprobeerd alle informatie en ideeen die in ons opkwamen in een of twee woorden op papier te zetten, maar met een lang achterliggend verhaal; De Taiwanese Aiesec'ers daarintegen, kwamen met meer woorden op papier dan woorden die het ondersteunden. Hieruit bleek onze boom opnieuw te kloppen. Westen:
Zoals je misschien wel opvalt staan hier bij 'probleem' en 'effect' dezelfde woorden. Dit omdat het in ons mini-onderzoek bleek dat dit een cirkel is. Van de vele keuzes die je hebt als Westerse student ontstaat verwarring en vanuit verwarring komen andere keuzes, opnieuw verwarring over wie je nu eigenlijk bent en wat je wilt en zo misschien opnieuw een andere keuze. Te weinig structuur en overhand vind je in de dagelijkse lessen, de vele groepsdiscussies en een maatschappij waarin 'de individu' centraal staat. Dit is allemaal goed om uieindelijk zelfverzekerd in het leven te kunnen staan, maar zorgt uieindelijk ook bij veel jongeren en ouderen voor twijfels. De vraag: 'Wat wil ik later worden?' wordt niet vaak beantwoord of het antwoord wordt vaak veranderd. China/Taiwan:
Deze woorden kunnen misschien zwaar vallen, maar na heel veel geprat hebben wetoch besloten dat dit de grote overkoepelende woorden zouden worden. Te veel authoriteit, zowel thuis als op school of de lessen na school (ook bepalend). Iemand die 'boven' jou staat vertelt wat je moet doen en wat je niet kan doen, wat fout is en wat goed. Hierdoor ontstaat onzekerheid op het moment dat je voor een groep moet spreken of bijvoorbeeld de beurt krijgt een vraag te beantwoorden. Dit komt doordat een fout antwoord een no-go is. De leraar zal je vertellen dat jouw antwoord fout is en (vaak boos) het goede antwoord aan je vertellen. Waarom jouw antwoord fout was en dat andere antwoord goed kom je niet snel te weten. daarvoor zal je de informatie thuis extra goed moeten stampen. Door de angst voor het maken van fouten ontstaat er weinig creativiteit en 'binnen de box'-denken. Ook de vraag 'Zijn jullie echt gelukkig?' werd unaniem met 'nee' beantwoord door de Tung Hai Universty studenten. Best heftig. De vraag: 'Wat wil ik later worden?' wordt vaak ingevuld met de hoop van de ouders en omgeving. Omdat je over dit onderwerp natuurlijk eeuwing door kan blijven discussieren en er niet een concreet beste manier van onderwijs bestaat, blijft het interessant. Voor nu was dit onze kleine conclusie, maar wie weet wat we er nog verder over te weten kunnen komen. Ik ben benieuwd, jullie ook? 3/30/2018 0 Comments Vrije dagen in China en TaiwanWat zijn vrije dagen? Wanneer is en wanneer voelt iets als een vrije dag? Al klinkt het heel logisch wat de antwoorden op deze vragen zijn, blijt uit mijn ervaring toch dat hier een groot verschil licht tussen in dit geval 'mijn ideeen over een vrije dag' en de 'ideeen van Chinezen of Taiwanezen over een vrije dag'. Werk is belangrijk. Dat vindt iedereen en dit kan vanuit verschillende perspectieven dan ook als 'belangrijk' gezien worden.
Maar hoe ver ga je voor je werk? Nu ga ik zelf best ver. Als mijn werkgever mij 'last-minute' belt voor een opdracht en ik heb tijd, dan ben ik gelijk aanwezig. Ik spendeer veel 'vrije tijd' aan werk gerelateerde onderwerpen en informatie. Ik bereid workshops en lessen voor en regel veel voordat ik uberhaupt 'op mijn werk' ben. In China en Taiwan gaat iedereen wel heel ver voor zijn of haar baan. Het is een strijd. Stel je hebt al twee jaar een baan. Opeens moet volgens de overheid een nieuw examen gehaald worden. Helaas, behaal jij het examen net niet, maar is er een ander persoon met meer diploma's(komt misschien zelfs uit een andere branche) die hem wel haalt. Dan wordt er vaak vanuit hogere instanties alleen jouw naam uitgefilterd en is het... Doei jij! Hallo nieuwe werknemer! Een normale werkweek In Nederland is de doorsnee baan als werknemer van negen tot vijf en dat vijf van de zeven dagen per week. In China en Taiwan van half acht tot vijf uur maar ben je vaak zes in plaats van vijf dagen aan het werk als werknemer en zelfs de zevende dag zal je nog wat dingen voorje werk moeten regelen. De baas verwacht veel van je, natuurlijk. Maar hiervoor zal je ook vaak je vrije momentjes even moeten laten varen. Benaming van vrije dagen De invulling van vrije dagen is voor iedereen anders, natuurlijk. Uit mijn ervaringisalleen wel gebleken dat wij 'twee dagen elkaar vrij zijn' echt als een weekend zien. Drie dagen misschien als een lang weekend. Maar pas vanaf een dag of 6/7 zullen de Nederlanders het vakantie noemen. Maar voor Chinezen en Taiwanezen is het al snel 'vakantie'. Helemaal wanneer het drie dagen zijn dat je even uit de sleur van het dagelijks leven mag zijn, wat voor hen niet vaak zal voorkomen. In Nederland zal je zien dat deze vrije dagen vaak anders worden ingevuld dan hier in China en Taiwan. Zo zijn we in Nederland gek op pyjama dagen en een uitje op zijn tijd is ook leuk. Eensuit eten gaan bijvoorbeeld of afspreken met kennissen en vrienden. maar vaak zit er geen bepaald doel in en zijn de afspraken op ieder moment van de dag te maken. Nederlanders hoeven in dat opzicht niet om exact 12:00 uitgebreid te lunchen, dan wel te schuilen voorde zon of op tijd aan het avond eten te zitten. In China en Taiwan blijk je het optimale uit de dag te halen. Vaak is iedereen op dezelfde festival dagen vrij en maken ze allemaal dezelfde uitstapjes. Een 'vakantie'dag heeft voor iedereen een zelfde schema:
Vanuit beide opzichten kan ik helemaal begrijpen waarvoorze voor die invulling gaan. Misschien hebben Nederlanders wel een minder regelmatig leven op vrije dagen ten opzichte van de Chinezen en Taiwanezen. Nu zal je als je kinderen hebt als Nederlanderwel zorgen dat zij een broodje krijgen voordat ze vervelenden hongerig worden, haha. De restaurants zijn vaak wel de hele dag geopend en zelf kan je het vaak nog wel lang uithouden. In China en Taiwan gaan veel restaurants alleen rond bepaalde tijden open en dus zal je daaromheen moeten plannen wat je gaat doen op je vrije dag. Dat allemaal om op tijd om de ronde tafel te zitten... Het belangrijkste van alles. Waar alles letterlijk om draait. 3/18/2018 0 Comments Uitgeleend voor het weekend
Dit weekend was mijn eerste flip-de-beer-weekend. Ik ging mee met Angel, een veertien-jarige groep 8 leerling. Ze is de oudste leerling van de school, de anderen in haar klas zijn rond de elf, maximaal twaalf jaar oud. Angel komt niet heel goed mee, maar als cadeautje aan haar mocht ik het eerste weekend met haar en haar familie erop uit. Vrijdagavond werd ik door de moeder van Angel uit school gehaald en we reden naar hun boerderij, op een kleine tien minuten van de school. Velden vol 'honey tangerine' bomen omringen de grote loods waar de stopten. De moeder van Angel, Elsa, spreekt geen woord Engels, dus alles ging in het Chinees. Moeilijk vind ik dat soms wel, vooral omdat grapjes maken of een bijzonder onderwerp aanknopen wat moeilijker gaat. Nadat de drie kinderen thuis kwamen keek ik met Angel even in haar Engelse boeken. Daarna aten we in de keuken/ woonkamer, die ze in de loods gemaakt hebben. Het eten was lekker en bijzonder. Alleen de varkensingewanden waren niet mijn favoriet. Na het eten viste Elsa een grote plastic zak vol met verse mandarijnen. 'Voor jou.', zei ze. Ik bedankte vriendelijk en na de thee met melk, rond 22:00 brachten ze mij weer thuis. Zaterdagochtend, 8:00. Toet toet! Het was weer een korte nacht want na 5:00 lukte het me niet meer om nog even door te slapen. Ach, Go! We reden langs een klein ontbijt-winkeltje en haalden noodles en melkthee, die we in de lood op aten. Angel week geen moment van m'n zijde en iedere hap die ik neem, neemt zij ook. Alles wat ik kies, kiest zij ook en alles wat ik zeg, is waar. Dit was heel sfeerbepalend, maar gelukkig kon haar moeder er ook om lachen. We reden richting de stad en na een snelle stop bij een dam (voor ongeveer 100+ foto's) bezochten een museum over het bestaan... Science museum (hoe kan ik dit verwoorden?). De ruimte, de oerknal, dinosauriers, de mens, het brein, ziektes, dieren, mummificatie enz. Best wel interessant! Wat ik het meest bijzonder vond was dat ze 'het menselijk leven' met vier karaktersbeschrijven: 生老病死 shēng lǎo bìng sǐ Letterlijk: geboren worden, opgroeien, ziek worden, doodgaan. Wat je hierover denkt wil ik graag weten. Ik zeg discussie geopend! Na het bezoekje aan het museum gebeurde er iets wat ik niet verwacht had. Voor mijzelf had ik al bedacht dat we waarshijnlijk gewoon thuis zouden eten, maar dat werd het niet. We gingen naar een echte Chinese boeren-bijeenkomst. Inclusief eten en shows. Heel leuk en apart, maar vooral heel grappig. Feest! Angel vond het niet zo leuk hoe alle lichtelijk dronken mannen en vrouwen met mij op de foto gingen; haar Larissa-sister is van haar. Ze ging dus huilend teug naar de tafel. Gelukkig kon ik haar een beetje gerust stellen. Daarna was het 'oke' en mocht ik op de foto met iedereen die dat wilde, hahaha. Na het eten reden we een uurtje, om zo terug te komen in het dorp. Ze brachten mij terug naar mijn appartement en ik viel als een blok in slaap. Genoten heb ik zeker, wat een indrukken en wat een hoop foto-momentjes. Vooral Elsa, Angels moeder (met wit colbertje), is er dol op! Zondagochtend, 7:30. Toet toet! Een meer-dan-vroegertje. Vandaag was de dansvoorstelling van Angel en Elsa. We aten een sushi-wrap in de auto op weg naar de zaal waar ze die middag optraden. Een kleine aula in een middelbare school. Alle danseressen en kijkers hebben een eigen gerecht meegenomen en de tafel staat vol heerlijks. Het duurde 2 uur, maar dan heb je ook wat. De witte foundation, groene oogschaduw met glans, plakwimpers en de koraalrode lippenstift zaten erop. 'Iedereen jurken aan! ' Binnen 10 minuten begon het optreden, nog even stressen dus. 'Dit is je 5-minutes of fame, die moet je pakken!' Het eerste traditionele aborigional dansje begon , Angel en Elsa dansten hun beste dansje en dat deden de anderen ook. Na afloop was het natuurlijk tijd voor een foto-moment, dat langer duurde dan het optreden. Iedereen het podium op en het klikken kon beginnen. Snel, meiden. Vlechtjes in, het volgende dansje is 'cute', dus dan moeten we er ook 'cute' uitzien. Met vlechtjes en gekleurde minijurkjes betreden ze het podium voor wederom een spetterend optreden. Na het eten was het tijd voor de speeches en de goede wensen aan elkaar in je eigen 'lokale accent' plus vertaling naar het Chinees. Dat zoog ik daar dus ter plekke uit m'n duim, want daar was ik even niet op voorbereid. A la. Wel weer lollig en na de speech ontvang je een cadeautje; de pannenset was iets te groot dus ik ruilde hem voor een fles shampoo, haha. Opruimen en op naar de bibliotheek. Mijn aanrakelijke schaduw, Angel, moest nog huiswerk maken. Dat werd dus twee uur wachten in de bibliotheek. Maar hoezo? In de bibliotheek zaten meerdere tienermeisjes die helemaal zenuwachtig werden toen ik langsliep. niet veel later kwamen ze dan ook naar beneden lopen en vroegen ze om een foto... Zo lief! Die avond was de keuze aan mij: zullen we gaan fietsen of shoppen. De keuze was snel gemaakt... Ik koos voor shoppen, lol. Daar wasmijn schaduw het dus niet mee eens. Ze begon te huilen en heeft de hele rit (2 uur) snikkend in de auto gezeten. Als ik dat had geweten dan had ik fietsen ook prima gevonden, natuurlijk. Ik verwachtte een grote mall, met winkels en restaurantjes, tot we bij Costco aankwamen. Een soort mega makro. We aten pizza in de foodcourt liepen door de supermarkt. Na was pakkenmek ingeslagen te hebben hielden we nog een fotoshoot met wat familievrienden en reden we rond 21:00 weer terug naar het appartement. Bij het gedag zeggen gaf ik hen een klein presentje voor de goede zorgen. Typisch Nederlands natuurlijk, een koelkastmagneet met tulpen, een ansichtkaart met een bedankje en een reep tony chocolonely. Liever had ik meer gegeven, maar dat weet je natuurljk net van tevoren en iets is altijd beter dan niets! Angel riep nog een keer 'BYE LARISSA SISTER!' en ik, Flip, zwaaide terug. Bye bye Angel! De media heeft niet altijd gelijk
In de westerse media wordt China vaak negatief afgebeeld. Sommige stukken daarvan zijn inderdaad deels waar: sommige delen van China zijn vervuild, er zit een firewall over het internet heen waardoor je zonder VPN geen gebruik kunt maken van westerse social media, de politieke vrijheid is niet hetzelfde als bij ons in het westen en er zijn veel delen van China erg arm. Maar China is enorm en zeker niet alle plaatsen in China zijn hetzelfde. In Zuid-China is er weinig tot geen pollution en zodra je buiten de grote steden (Beijing, Shanghai) en de steden daaromheen blijft zul je weinig last hebben van de pollution. Veel westerse websites zijn inderdaad geblokkeerd, maar China heeft daar zijn eigen versies voor gemaakt. Zo is Facebook/Whatsapp vervangen voor WeChat en kun je Googlen op BaiDu. Als je er netjes over begint kun je een Chinees best vragen naar het communisme, zijn ideeën over een democratie of bijvoorbeeld of Taiwan en Hongkong nu wel of niet bij China horen. China is nog steeds geen perfect ontwikkeld land, maar de afgelopen 20 jaar is de economie van China zo gegroeid dat de mensen heel optimistisch zijn geworden over hun toekomst. Helemaal nu steeds meer Chinese jongeren de Engelse taal beheersen en de wereld weten te ontdekken. |
Larissa LomanEen Amsterdams meisje met een grote liefde voor de Chinese taal en een gigantische interesse in de Chinese cultuur. Archives
February 2019
Categories |